De weg van liefde in Italië is een jaarlijks terugkerende schrijfretraite waarbij Verlaat Verdrieters zich volledig toe kunnen wijden aan thema’s die bij hem of haar nog spelen of waar je aandacht aan wil besteden.
Een week lang genieten van het Italiaanse leven in afwisseling met dolce far niente. Schrijven, wandelen, denken, delen, voelen, schrijven en waar nodig is, is er deskundige hulp van Titia, en haar kennis van Verlaat Verdriet thema’s die je bezighouden. Waar je gezien, gehoord en gesteund wordt.
Dit alles vindt plaats in Codiponte. Een inspirerende omgeving. Waar eeuwen en eeuwen pelgrims je op hun weg naar liefde zijn voorgegaan. Waar op Italiaanse wijze ook voor je inwendige mens wordt gezorgd.
Verblijf is in Villa le Muse op basis van volpension (in een ruime en met liefde ingerichte 1-peroons zit/slaapkamer
Om een idee te krijgen van het ritme van de dag.
Ochtend
- Voor wie wil: eenvoudige yoga-oefeningen;
- Uitgebreid ontbijt;
- Gezamenlijk starten we de nieuwe ‘werk’dag;
- Je werkt aan het plan dat je zelf, al dan niet samen met Titia, voor de dag hebt opgesteld;
- Gezamenlijke lunch tussen 13 en 14 uur. We nemen alle tijd om van deze uitgebreide lunch te genieten.
Middag
De middag vul je in naar eigen inzicht en behoefte. (Schrijf)muzen laten zich het liefst uitnodigen als jij de rust opzoekt om ze te ontvangen.
Ontdek de omgeving van Codiponte. Wandel naar Casola. Ga lekker slapen. Beoefen het dolce far niente op het terrein van Villa Les Muse. Neem eens een lekker bad in het zwembadje van Villa le Muse. Ga op zoek naar de bronnen die je in de omgeving kunt vinden. Mediteer aan de oever van de Aulella. Ga op zoek naar jouw eigen beeldmateriaal ter inspiratie. Wandel naar boven om CodiponteCastello te ontdekken. Begeef je naar de ruïne van het klooster langs het pad van vertroosting. Zoek rust en inspiratie in de middeleeuwse Pieve (de kerk). Loop eens naar boven en bezoek La Concia. Geniet van wat er groeit en bloeit in Codiponte.
Avond
Na de maaltijd sluiten we af met het delen van de oogst van de dag.
In de avond genieten we van de Toscaanse avondmaaltijd die Davide voor ons heeft bereid. Davide vertelt over de verschillende gerechten, en zijn wijze van bereiding. We gebruiken de maaltijd aan een feestelijk gedekte tafel in de grote eetkamer van Le Muse (of als het weer het toelaat buiten op het terras of op de binnenplaats van La Concia);
(Foto’s van Stephanie)
Daar plukken wij de vruchten van
Daar plukken wij de vruchten van.
Als individu, met een gemeenschappelijke levenservaring, komen.
Als een grote (zeer) hechte vriendenkring gaan, denk wel meer.
Samen, en toch ieder alleen, haar of zijn weg van liefde aangaan.
Samen, raakvlakken, overeenkomsten.
Elkaar begrijpen wat er achter de traan verscholen gaat.
Geen schaamte hebben voor tranen, iedereen begrijpt ze door en door.
Een traan, op welke wijze dan ook, helpt een ander weer om verder te komen en gaan.
We plukken allemaal vruchten, soms groot, soms klein, maar zo waardevol.
Daar plukken wij de vruchten van.
Delen van een onomkeerbare levenservaring.
Hoe we door zijn gegaan op een leeftijd dat we onze ouder(s) nog zo hard nodig hadden.
De strubbelingen van het leven en onze overleefkracht.
De (nog steeds) aanwezige boosheid met elkaar delen.
Luisterende oren, eerst zo vreemd, later zo waardevol.
De stiltes, zo waardevol.
Aandacht voor iets dat de wereld nauwelijks/niet voor ons (wil hebben/) heeft.
Wij hebben het elkaar cadeau gedaan.
We plukken allemaal vruchten, soms groot, soms klein, maar zo waardevol.
Daar plukken wij de vruchten van.
De liefde en warmte die wij elkaar schonken.
Knuffels in overvloed, die we zo hard nodig hebben.
Knuffels van verbondenheid, van groei en kracht.
Knuffels ze waren er deze weg van liefde in overvloed.
Een aanraking, een hand op een knie, even elkaars hand vasthouden.
Geen kou voelen, maar voelen stromen wat verbondenheid met je doet.
We plukken allemaal vruchten, soms groot, soms klein, maar zo waardevol.
Daar plukken wij de vruchten van.
Loslaten van het steeds maar zorgen voor anderen.
Echt verzorgd worden en echt niets mogen.
Ja, met jezelf bezig zijn.
Je eigen weg naar liefde en gelijk gestemde toelaten op je weg.
Tijdig je individuele weg weer bewandelen, en toch zo verbonden voelen.
We plukken allemaal vruchten, soms groot, soms klein, maar zo waardevol.
Daar plukken wij de vruchten van.
De liefde van het huis en Codiponte.
Ieder zijn eigen stekkie en toch zo verbonden.
De aanwezige begeleiding van Titia, altijd liefdevol afgestemd.
De liefdevolle maaltijden van Davide en Maartje.
Alles uit handen geven en ons laten verrassen door liefdevolle eenvoud.
Het lijkt zo gewoon, maar wat is ‘gewoon’ voor de buitenwereld die ons niet (wil) begrijpen?
We plukken allemaal vruchten, soms groot, soms klein, maar zo waardevol.
Stephanie 16 oktober 2023
Regen van Liefde
Terwijl het buiten stormde
En het stormde in mij
De tranen over stroomden
Viel er een regen van liefde over me heen
Daar in Codiponte
Buiten stormde het verder
De rivier stroomde over
De regen kletterde neer
Maar de storm in mij ging liggen
De lucht klaarde op
Ik hoorde de vogels fluiten
Ik zag de bloemen bloeien
De zon brak door
En met de zon, zo helder en krachtig
Ontstond het
Ontstond de verbinding met mama
Kon ik haar warmte voelen
Sloeg ze troostend de armen om me heen
En als de storm nu bij tijd en wijle weer aanwakkert
De regen alles lijkt te vertroebelen
Denk ik terug aan Codiponte
Waar ik de warmte, liefde en troost vond die ik zo heb gemist.
Nog steeds wel mis
Alleen breekt nu na de regen de zon weer door.
Jolanda
©Stephanie Braggaar 2025